In eerste instantie was ik wat sceptisch over de recent ontdekte Somoto Canyon. Maar wanneer de locals je aanraden om Somoto te bezoeken, moet je dat advies natuurlijk niet negeren.
Reizen van Estelí naar Somoto
Vanaf de populairste toeristische gebieden in Centraal Amerika, lijkt Somoto niet helemaal op de reisroute te liggen. Dit maakt dat we vanaf Estelí, een stadje in het noorden van Nicaragua een Chickenbus heen en weer moesten pakken. Estelí deed ons wat té Amerikaans aan, waardoor wij ons niet helemaal thuis voelden. Met een omgeving vol tabaksplantages en fabrieken is dit een goudmijn voor Amerika. Ondanks dat was het uitstapje naar het uiterste noorden van Nicaragua het waard. Mocht je niet heen en weer willen reizen, kun je ook vanaf hier per bus de grens naar buurland Honduras overgaan. Dit deden wij niet, het was een niet te al te lange reis, maar ook niet al te kort. De route was niet te mooi, maar ook zeker niet lelijk.
De Somoto Canyon
Somoto en Sonos zijn dorpen in het noorden van Nicaragua. Tot 2003 was Sonos een klein koloniaal grensdorpje. Toen ontdekten twee Tsjechische onderzoekers de Somoto kloof. De kloof bleek zo’n 75 miljoen jaar geleden te zijn ontstaan. Deze ontdekking leidde dan ook tot een nieuwe toeristische trekpleister. Door deze recente ontdekking is de Somoto Canyon goed bewaard gebleven. De projecten en reisorganisaties zijn opgezet om ecotoerisme te stimuleren en het dorp te steunen.
Somoto Canyon Tours
Wij kozen daarom een tour te doen via Somoto Canyon Tours, waarbij er één prijs is voor het slapen bij een lokale familie in Sonos, de tour met gids, materialen voor de tour (zwemvest, waterschoenen en drybag) en een lunch. In totaal kostte dit voor ons 30 euro per persoon. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Sonos. Hier verzamelden de jongens uit het dorp zich net voor een een potje voetbal op het enige veld in het dorp. Het slapen bij de lokale familie was niet helemaal zoals ik verwacht had. Er waren namelijk privékamers en gedeelde kamers voor de toeristen. Wel ben je op het terrein van de gastvrije familie, zij zijn erg toegankelijk en bereiden maaltijden op aanvraag. Toen de avond viel, zegt Jort plots: ‘Vinden jullie het heel erg om met een Schorpioen op de kamer te slapen?’ ‘Ehhh jaa!’ wat gepaard ging met wat gillen en giebelen. Onze kamergenoten opperden de schorpioen met een steen te pletten. Daar kwam de gastheer al, met een spuitbus aangerend, pssssst, de schorpioen kroop weg, de gastheer verzekerde dat het beest ‘morto’ zou zijn.. Noch levend of dood hebben we hem teruggezien.
Canyoning
Wie wel bekend is met canyoning weet dat je een tocht door een kloof met water maakt. Ik herinner mij nog dat ik vroeger, tijdens een vakantie in Frankrijk een gave canyoning gedaan heb, waarbij springen en glijden van watervallen ook inbegrepen was. Deze canyoning in Nicaragua staat vooral in het teken van zwemmen en springen. Er zijn twee opties voor de route, een van vier uur lang of van maar liefst zes uur. De zes uur durende route is 13 kilometer lang. Waarbij je goed kunt zien hoe de kloof is opgebouwd en hoe de Rio Coco is ontstaan. Met een prijsverschil van 5 euro, was de keus voor ons snel gemaakt.
Spetter spatter spater
Vroeg in de morgen begonnen we aan de Canyon tour. We hadden een kleine gevarieerde groep en een Spaanse gids. Van de groep was ik de best Spaanssprekende toerist, dus werd me bijna de taak opgelegd om alles te vertalen. Dat is dan toch wat lastiger gezegd dan gedaan. Want naar mijn weten ben ik geen ster in Spaans. Als groep besloten we het op een virtuele tour te houden. De gids was voornamelijk mee voor de veiligheid toch? Ondertussen leerde hij ons wat over de stenen en dieren hier en wat extra woordjes Spaans. Superchulo! Na een stukje klimmen en klauteren over de stenen moesten we direct te water. Nu was het vroeg in de ochtend, waardoor het een erg frisse ochtendduik werd. Tijdens de tocht zag je de wanden van de kloof steeds hoger worden. Ook volgde al snel de eerste sprong in het diepe. En de volgende sprongen werden alsmaar hoger en hoger. Met een eindsprong van maar liefst 15 meter hoogte! Dit is een gevalletje dit moet je meegemaakt hebben, dus de foto’s zullen een goeie weergave van dit prachtige natuurverschijnsel weergeven.
Zonsondergang over de kloof
Er werd ons geadviseerd, want zo sportief zien we er natuurlijk uit, om een wandeling te maken naar het uitzichtpunt boven de kloof om daar de zon onder te zien gaan. Na de canyoning deden we een siësta in de hangmat om weer vol energie aan de hike te beginnen. We kregen een mondelinge routebeschrijving en wandelden de berg op. Waar we in de ochtend het water te koud vonden om in te duiken, konden we daar nu weer naar verlangen. Als motivatie voor de hike hadden we twee Toña biertjes mee. Natuurlijk mochten we die pas op de top nuttigen. Bij het naderen van het eerste uitzichtpunt was de zon nog zo hoog dat we naar de volgende liepen. Hier genoten we van een mooie zonsondergang. De terugweg zagen we de volle maan, waardoor we onze zaklampje amper nodig hadden. Het was een geslaagd en avontuurlijk dagje in de Somoto Canyon.
