Met een houten plank en linnen tas op onze rug, ploeteren we naar de top van de Cerro Negro vulkaan. We lopen voorop de groep. ‘Onze conditie zit wel snor’, zeggen we tegen elkaar. Niet wetende wat ons hierna nog te wachten staat..
Vulkanische activiteiten
Niet alleen de vulkanen in Nicaragua zijn actief. Ook zijn er vanaf León vele tours te regelen om op verschillende manieren van deze prachtige natuurverschijnselen te kunnen genieten. Zo is vulkaan boarden een ding wat je gedaan móet hebben, wil je Nicaragua verlaten. Hoewel wij beiden wat huiverig waren over deze toeristisch trekpleister: met een board van de jongste actieve vulkaan (Cerro Negro) glijden. Konden we het toch niet laten toen de deal werd voorgelegd om het vulkaan boarden voor amper 10 dollar toe te voegen aan de geplande hike, een beklimming naar El Hoyo. Toch maar doen dan en daar heb ik geen spijt van.
Today is gonna be a Volcano Day
Het was vroeg in de ochtend toen we verwacht werden op het kantoor van Volcano Day Tours. Onze voorkeur ging in eerste instantie uit naar de duurzame tourorganisatie Quazaltrekkers, maar helaas hadden zij geen tour op dinsdag. We hadden een privétour, alsof we de enige gekke toeristen waren die op een vulkaan wilden overnachten. Twee gidsen zouden ons ondersteunen tijdens de wandeling, een Nicaraguaanse jongedame en een geïmporteerde Canadees. Beiden gaven ze aan dat dit hun favoriete hike is. Dat beloofd wat! We kregen een afgedankte backpack en kampeerspullen. Brachten 8L water per persoon mee en wat voedsel. Want niet alleen zouden we twee vulkanen beklimmen, ook een overnachting stond op de planning.
De kleuren van de Cerro Negro.
Boarden van Cerro Negro
Met een grote groep mensen, zonder backpack, vertrokken we naar het Maribios chain gebied. De Cerro Negro heeft haar naam te danken aan haar zwarte gesteente. Al wandelend genoten we van de prachtige uitzichten en verschillende vulkanische gesteente. Onderweg speculeerden we hoe je het snelst naar beneden zou glijden. Eenmaal boven op de 726m hoge vulkaan, bereidden we ons voor op de afdaling. Ons gele minion pak, de handschoenen en veiligheidsbril trokken we aan. En als eerste dare devil ging ik dan, wiehoee. Dat ging hard! Ook Jort kwam wat stuiterend naar beneden, die jongen moet ook altijd off road gaan.
En door naar El Hoyo
Na een korte pitstop begon de trip. De eerste dertig minuten zouden het zwaarst worden, maar daarna is alles vrij vlak. Muy bien! Backpacks op en gaan dachten we. De warming up hadden we al gehad of was dat juist waarom het eerste deel van de tweede hike zo zwaar was. Door de bossen liep een stijl pad omhoog, de gidsen renden de berg op alsof het niets was. Ja, zij hadden ook beiden een backpack bij zich. Terwijl Jort en ik elkaar snakkend naar adem en water aankeken. Waar zijn we aan begonnen.. Nog een paar minuten zei de gids, ze maakt een tattoo van een bloemblaadje op onze handen. Door de mineralen geeft deze plant wit af. Boven aan gekomen is het uitzicht niet heel spectaculair. We genieten wel van de lunch.
De overnachting op El Hoyo
We wandelen via een krater door een heuvelachtig landschap. De wandeling zelf bleef wat teleurstellend, door de droge bossen. Met weinig uitzicht op het einddoel, El Hoyo of wat anders moois. We sprokkelen nog wat hout, voor het kampvuur, dus niet om een hutje van te bouwen thuisblijvers. En eindelijk, de wind blaast in mijn gezicht. Maar we made it to El Hoyo! De tent zetten we op en weer wacht ons een korte klim naar de top (1088m) voor de zonsondergang. Maar dit keer zonder backpack en mét een adembenemend uitzicht!
De blog gaat verder onder de foto’s.
Wakker worden voor de zon op komt
Na genoten te hebben van het uitzicht kregen we eindelijk een goede maaltijd. We spotte een schorpioen. En zaten bij het kampvuurtje. In de verte zien we de lichtjes van de steden. We leren steeds meer over de Nicaraguaanse cultuur via onze gids. Ondanks dat staat er veel wind op de top van El Hoyo, we besluiten ons bed in te duiken. Want ook morgen staat er weer een lange hike op de planning.
Ik zei toch dat ze nog actief zijn..
Zwemmen in een kratermeer
Als je eenmaal de top bereikt hebt, ben je trots op jezelf. Dat je helemaal met je benenwagen, naar de top bent geklommen. Je geniet van het uitzicht en vergeet de wereld om je heen. Tot je beseft dat je ook weer naar beneden moet lopen. Gelukkig namen we niet dezelfde route terug, maar wandelden we verder naar de Laguna de Asososca. Een kratermeer, waar je in kunt zwemmen. En geloof me, de warmte, het stuifzand en de wind op de top maken dat je de hele tocht verlangt naar dat verfrissende water. Als een oase in het midden van de woestijn. Gelukkig was het gewicht van de backpack wat verminderd door het nuttigen van ons water en voedsel. De wandeling zelf was mooier dan de El Hoyo hike omhoog. Zelfs zo mooi dat ik een goeie uitglijder maak, door niet op het wandelpad te letten. Ik tref een kinderlijke schaafwond op mijn knie aan. Na drie uur zien we het meer, van verfrissing, verschoning en het einddoel, laguna de Asososca. Plons!
Mocht je ooit zelf in Nicaragua zijn, slaap dan een nachtje op een vulkaan, het zal een onvergetelijke ervaring worden.
Ellis
Hi Ellis. Met veel plezier ben ik begonnen je blog te volgen. Wat een avontuur en wat een schitterende foto’s. Kijk al uit naar het vervolg. Veel plezier. Maar dat lukt wel als ik het zo lees.
Hartelijke groet Monique
Ha Monique, wat leuk dat je mijn blogs volgt! Het is zeker een groot avontuur en daar geniet ik met volle teugen van. ?