Jiquililio is het paradijs van Noord Nicaragua

Met pijn in mijn hart liet ik León achter me. Het echte avontuur naar het onbekende kan beginnen. Het uiterste noordelijke puntje aan de Pacifische kust bleek een oase van rust te zijn.

Het vertrek uit León

Het avontuur begon in een collectivo busje (mini van) die vertrok richting Chinandega. Hier moesten we overstappen op een chickenbus. Aangezien de bustijden hier nergens precies vermeld staan ontdekten we op het busstation dat we drie uur moesten wachten op de volgende bus. Om de tijd te doden settelden we ons in een druk restaurantje. Het was lunchtijd. De werkende mensen kwamen voor een bord met rijst en kip naar het restaurant. Ik werd al blij van een bordje vers(?) gekookte groente en wat rijst. We genoten beiden van ons maaltje. Niet wetende dat dit het enige is wat de Nicaraguaanse restaurantjes op de menukaart hebben staan.

De tijd doden in Chinandega

Afgezien van een basketbalveld, een kerk en een stadspark had Chinandega niet veel meer te bieden. We streken neer op een van de laatste bankjes in de schaduw. Waar we onder het genot van rinkelende belletjes van de ‘Eskimo’ ijscoman gebruik maakten van de free park wifi. Optijd vertrokken we naar het chickenbus busstation, om de drukte van het busstation te aanvaarden. Een overvolle bus arriveerde, de mensen zouden toch nog wel uitstappen, dacht ik. Niets was minder waar, wel kregen we als gringo’s een plekje op de eerste rij aangeboden. De reis duurde lang, we stopten om de vijf minuten en om het kwartier stapten er verkopers in om zich door de menigte te wurmen. Ook was het zweten geblazen, op weg naar het heetste gebied van Nicaragua.

Rancho Esperanza

Na een lange ietwat oncomfortabele rit reden we plots recht op de zee af. Het zag er prachtig uit. Aan dit strand ligt de Rancho Esperanza, ons hostel voor de komende dagen. Rancho Esperanza is een ecologische ‘community’. Er werken naast locals ook buitenlanders die activiteiten aanbieden voor de toeristen. Van het geld wat zij opbrengen gaat een deel terug gaat naar de community en een deel is voor de vrijwilliger zelf. Je kunt er slapen in een slaapzaal of gedeelde en privé cabaña, de prijzen starten vanaf 7 euro per persoon per nacht. Er is geen Wifi aanwezig, wel een laptop mocht je toch gebruik willen maken van het internet. Ook worden er heerlijke, semi-westerse, maaltijden bereid door de lokale familie van de Rancho. Hier betaal je net wat meer voor, maar dan weet je wel zeker dat je aan je vitamines komt. Op de beste plekjes vind je hangmatten. Er is een ecotoilet en semi buitendouche. Kikkers, hagedissen en zelfs leguanen zijn hier de normaalste huisdieren die je maar kunt hebben. Een paar meter verderop vind je het strand. Je snapt wel dat we de rest van de dag helemaal niets hebben gedaan.

Surfen, kajakken en zeeschildpadjes

We hebben goed gebruik gemaakt van de activiteiten. De tweede dag namen we direct een surfles. Gewapend met een foamboard oefenden we op de witte golven. Het lukte me de eerste keer direct om op het board te staan. De andere keren was dit toch wat moeilijker. Ook Jort was erg gedreven om maar op het board te kunnen staan. De volgende dag vetrokken we naar het nog noordelijker liggende natuurgebied, Padre Ramos. Het was een mooie en rustige Kajak tocht. De laatste avond werden er iets verderop kleine zeeschildpadjes vrijgelaten met zonsondergang. Het is mooi om te zien dat de vrijwilligers een stuk mee de zee in gaan, om zo de zeeschildpad als diersoort te beschermen tegen de vele vijanden. Over twintig jaar komen ze hopelijk allemaal terug om weer hun eitjes te leggen op ditzelfde strand. En trouwens de zonsondergangen waren hier adembenemend mooi.

Kom ook tot rust in Jiquilillio

Het klinkt misschien een beetje als een promotie blog over Jiquilillio en Rancho Esperanza. Maar de chille vibe, gezellige backpackers/locals en de omgeving maakten dat we hier letterlijk (een bikini en zonnebril) een stukje van onszelf hebben achtergelaten. Jiquilillio is precies waar veel reizigers naar op zoek zijn. Hoewel ik hoop dat het nog wat onontdekt blijft, is mijn tip om dit paradijs in het noorden van Nicaragua niet te missen.