Ken jij ook van die mensen die het land uit vluchten om hun verjaardag elders te vieren? Zo hoeven ze geen feestje te geven en ontlopen ze alle aandacht. Op 15 december werd ik alweer 25 jaar jong, een halve Sara! Dit jaar in Nederland, maar hoe vond ik het om mijn verjaardag op reis te vieren?
Eindelijk volwassen
Mijn eerste verjaardag in het buitenland vierde ik in Gambia. Ik liep vier maanden stage in Gambia, samen met zeven andere studenten leefde ik in Gambia. Mijn vertrek was al in september, ik had niet de keus om mijn verjaardag in Nederland te vieren. Het geluk was dat ik in twee maanden tijd al aardig wat Gambiaans vrienden had gemaakt. Toen ik in dubio was over hoe ik mijn verjaardag zou kunnen vieren, opperden twee vriendinnen (die ook voor stage in Gambia waren) om een feest voor mij te organiseren. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!
Gambiaans feestje
Lokale families werden ingeschakeld om Gambiaans eten en drinken voor het feestje klaar te maken. Ter plekke werd er benechin, een rijstgerecht met kip, traditioneel gekookt. Ook was er fruitige baobab juice. En wat dacht je van vispasteitjes?! Het bezoek stroomde binnen, hele families kwamen langs. Ik kreeg een handgemaakte jurk van een kleurrijke Afrikaanse stof van ze. Super lief dat ze dat voor mij kochten, dat was zeker niet nodig geweest! Toen de avond viel werden er kampvuurtjes gemaakt en de trommels erbij gepakt. Al trommelend, zingend en dansend gingen we de nacht. Het was een geweldig 21e verjaardag met een Afrikaans tintje. De foto’s hieronder geven een goede indruk. En drie keer raden wat voor een taart ik had gemaakt? Een kwarktaart van een bakmix waaraan je alleen water toevoegt, dat was smullen in Afrika! (Tip om mee te nemen dus!)
Jarig op reis
Een jaar later vertrok ik voor een groot avontuur naar Zuid-Amerika! Woehoe, ik was afgestudeerd en kon niet wachten om in alle vrijheid te gaan reizen. Het vieren van mijn verjaardag in Gambia was hartstikke gaaf, dus dit zou vast niet anders worden. Althans dat dacht ik. Mijn enige wens was even bellen/skypen met Nederland. In Zuid-Amerika is eigenlijk overal en nergens wifi beschikbaar. Je zult denken dat dit ook op je verjaardag geen probleem hoeft te zijn. Na nogmaals de reisplannen gewijzigd te hebben, bleek dat ik tijdens mijn verjaardag rond ging touren over de Salar de Uyuni (Bolivia/Chili). Gaaf leek me dat!
Salar de Uyuni
Het was zo vanzelfsprekend geworden om overal in Zuid Amerika wifi te hebben. Dat ik er voor vertrek naar Uyuni geen moment bij stil heb gestaan of ik überhaupt wel mobiel bereik zou hebben. In de woestijn.. Ja, wat denk je dan als je in een woestijn bent, Ellis? Maar dit was toch een super toeristische woestijn.. Het hotel (lees: geen hostel) in het dorpje Uyuni, had al geen wifi. En sms-jes versturen met mijn Nederlandse simkaart was erg duur. Wat een ‘kniepert’ ben ik toch op reis. (Dat is Twents voor gierigaard, voor de niet Twentenaren onder ons ;) )
Onbereikbaar
Hoe kom je nog in contact met de andere kant van de wereld als je je beseft dat je drie dagen onbereikbaar bent? En dat je tijdens die drie dagen jarig bent.. Lichtelijke paniek ontstond. Voor mijn enige verjaardagswens kneep ik mijn ogen nog een keer goed dicht. Op het moment dat ik besefte dat ik langer onbereikbaar zal zijn probeerde ik toch nog een SMS-je te versturen. Verzenden.. Shit, niet gelukt! And again.. Weer niet! Dat gaat niet werken.
Sorry, ik was hier feesten
Ik legde me erbij neer, maar had toch een idee om voor mezelf een soort contact te kunnen maken met de mensen thuis. Wat nou als ik een foto maak met een briefje met leuke tekst. Dat gaat gaaf worden in de prachtige natuur van Salar de Uyuni. Van onder uit de backpack graaide ik wat pen en papier. Nu nog hopen dat we in het volgende hotel wel wifi of bereik hebben. *Pling* ‘Huh, wat heb ik bereik?!’ Ja hoor, ik ontving een felicitatie sms’je! Snel begon ik te typen. En drukte op versturen. Duurt lang.. *Mislukt* Helaas, het bereik was verdwenen. Na nog vijf keer proberen gaf ik op. Oké, dan vier ik mijn verjaardag toch gewoon zonder Nederland!
Een wijntje hoort erbij!
Na een prachtige rit over de zoutvlakte kwamen we aan bij het hotel. Ik had me er inmiddels bij neergelegd geen bereik te hebben. Mijn reisgenootje had geregeld dat er iets zou gebeuren tijdens mijn verjaardag, er moest en zal taart zijn! Telkens weer werd er gezeurd om de taart, want het was toegezegd door de reisorganisator.. Maar het leek er niet op dat er iets zou gebeuren. Uiteindelijk kwam de chauffeur aan lopen met een cake en een kaarsje erin. En natuurlijk een flesje rode wijn. Want when in South America.. Het werd een kort maar feestelijk avondje. De avond eindigde al vroeg, want door de kou van de woestijn kroop ik het liefst snel onder mijn warme deken.
Ellis waar ben je?
De volgende dag zouden we eindigen in Chili, de andere kant van de Salar de Uyuni. We reden letterlijk op de bewoonde wereld af. Al snel ontving ik verschillende berichten. Mama:
‘Gaat alles wel goed met je? Laat je even snel wat van je horen?’.
Er was daadwerkelijk paniek in Nederland. Shit, ik wist niet hoe snel ik moest typen om iets van me te laten horen:
‘Mam, het gaat goed met me!’
En dit keer was er bereik! Ik kon het me niet voorstellen dat mijn moeder zich ooit zorgen zou maken over mij wanneer ik een dag geen bereik had. Maar op zo’n moment aan de andere kant van de wereld kwamen de moeder gevoelens toch echt boven drijven. Je zit dan toch wel heel ver weg van elkaar. Nadien heb ik haar altijd netjes op de hoogte gehouden van mijn reisplannen. Dat deed ik al wel, maarja als je altijd en overal wifi of bereik hebt voelt Zuid-Amerika toch wat minder ver weg.
Jarig in Nederland
De afgelopen jaren heb ik mijn verjaardag weer ‘saai’ in Nederland gevierd. Het is niet dat het saai is, maar in december leven mensen naar de feestdagen toe. En als je dan ook nog je verjaardag weet te plannen, wanneer vrienden net Sinterklaas zouden vieren. Weetje dat dat voor jou feestje gaat. Het is soms passen en meten. Gelukkig weten de mensen me altijd wel te bereiken. Want geen bereik of wifi in Nederland zal je niet snel over komen. Vaak denk ik terug aan de goeie tijd toen ik jarig op reis was. Je verjaardag vieren in een heerlijk warm land. Nog net niet dansend op het strand. Maar wel gezamenlijk met wild vreemden. Want in ieder land kijkt men weer anders naar een verjaardag. Iedere cultuur hecht andere waarde aan jou geboortedag!
Zou jij je verjaardag op reis willen vieren? Of past het totaal niet bij je? Ik ben benieuwd naar jou redenen, laat het me weten in een reactie!
Ik heb m’n verjaardag nog maar 1x in het buitenland gevierd (mijn 30e in Nice), en vond het heerlijk! Het was de eerste keer dat ik op het strand kon liggen tijdens m’n verjaardag, meestal is het daar te koud voor. Wel supergaaf dat je op de Salar de Uyuni bent geweest, staat hoog op mijn bucket list.
Wat leuk dat de chauffeur met een kaarsje en cake af kwam :)
Je verjaardag vieren in het buitenland heeft zo zijn voor-en nadelen vind ik, maar ik verjaar dan ook in Augustus dus ik snap dat je het niet zo leuk vind dat iedereen in NL vooral naar de feestdagen leeft en het daar zo druk mee heeft.
Ik heb 2 jaar geleden mijn 30ste verjaardag in Australië gevierd maar helaas bij de tandarts met een wortelkanaalbehandeling. Ik zal mijn 30ste verjaardag echt nooit vergeten! Haha ;) Vorig jaar vierde ik het in Seattle. Heb toen geluncht met een goede vriend en daarna ben ik gaan wandelen in de stad.
Ja dat is zeker wel een verschil, wanneer je jarig bent!
Toch vergeet het je het inderdaad niet snel meer als je je verjaardag op reis (of bij de tandarts) viert!